Learned optimism? True or False?

During the minor ‘Positive Psychology’ (which I would recommend to everyone interested in how to make the good even better) I learned a lot about positivity. A small content of this huge subject was about learned optimism, from Seligmann. He thinks that optimism can be learned, trained and contains several dimensions.

What dimension touched me
During the class about optimism we had to fill in a questionnaire which would tell us how optimistic we were. To my utter surprise I scored ‘optimistic across the board’. Funny, because I always thought of myself as a pessimist. Seligmann speaks of three domains; Permanence: how long the consequences will last. Pervasiveness: the extent in which event impacts other areas of life. Personalisation:  the extent in which you internalise or externalise events. I didn’t understand my score at first, how could this be? I’m always thinking, worrying about the future, always working towards long term goals. But eventually it hit me. The fact that I scored so high on this test was mainly due to the second dimension…. Pervasiveness… I do set long term goals, and I do work towards them, and I do worry sometimes, but I’m very happy with these goals. They make me motivated, help me develop personal growth, their something worth fighting for.

Professionally optimistic
The chance that I will use the same test as a professional is pretty big. I think this test is a good start for further goals and I believe it gives some insights in your way of thinking. Like an eye opener. Being optimistic is a big step on our way to happiness. Obviously I have never coached someone as a professional instead of a student, so I’ve never applied psychological principles on someone else, but I do have some personal experience. I have both experienced the ‘old’ way of dealing with personal issues or to change your way of thinking. I’m talking about Cognitive Behavioural Therapy. The effects were big, it really changed me, but the sessions felt heavy, sad and really hard and confronting. I always came home exhausted and feeling like a failure. Again, it did help me a lot, I couldn’t have asked for something else during that difficult time in my life but nonetheless it took a great deal out of me. The second, ‘newer’ way of changing habits and ways of thinking is the positive approach through coaching for example. I experienced 10 coaching sessions. The difference was unbelievable. It helped me changing habits, I went from pessimist to optimist and most important of all; the sessions gave me hope, energy and goals I was surely able to accomplish! This made the sessions fun, light and something to look forward to. It made changing myself interesting and almost fun.

Personal benefits
After those coaching sessions and during this minor where we are constantly busy with being positive and happy, I can feel myself changing. I feel healthier, more energized and more hopeful. Though that all sounds great, the best and admirable change has to go to the mindfulness sessions during this minor. I used to experience difficulty falling asleep.
I couldn’t stand the silence so I watched series in bed until I would fall asleep. Then, somewhere in the middle of the night I woke up because of the lights and sounds coming of the television. After a year or so while developing this habit, I started to notice the television lights were making it harder and harder to fall asleep, so I started to wear something like a blindfold or eyepatch to block out the lights. So falling asleep became more difficult. This went on for a couple of years. Since the mindfulness sessions this problem is history. I fall asleep without reading, watching television or even wearing eyepatches. I do a short mindfulness session of Body&Breath on my own (guided by youtube) for 15 minutes and I always fall asleep before it ends.

So? True or False?
True. Definitely true. True as can possible be. Learned optimism is a fact and everyone can learn it (to some extend). You CAN learn to be more optimistic. And through that you WILL experience better wellbeing, less stress and higher satisfaction at work, school and relationships!  And that’s just optimism. What if you learned all the aspects of ‘happiness’? Dream to dare, dare to dream.

A special lesson learned

Het is een tijdje geleden dat ik iets op mijn blog gepost heb zoals jullie kunnen zien. De laatste posts waren met name gedichten. Heerlijk om dat weer op gepakt te hebben, dat was lang geleden! En het lucht altijd zo lekker op.
Het laatste gedicht dat ik heb gepost is gericht aan Wald, de ‘schaatsdate’ waar ik in één van mijn eerste posts over vertelde. Het heeft even geduurd maar er lijkt nu een stijgende lijn te zijn in mijn liefdesleven haha. Na 6 maanden daten, afhouden en (voor mij) onzeker zijn, is het nu allemaal anders.

Ik ken Wald van werk, en daardoor ook via mijn vriendengroep van werk. Hij is een beetje op zichzelf en zegt bindingsangst te hebben. Nou, daar was in het begin inderdaad veel van te merken, maar langzaam aan wordt het toch wat serieuzer allemaal. Het begon allemaal met het verdwijnen van mijn onzekerheid. Na een goed gesprek met Wald besloot ik niet meer onzeker te willen zijn en gewoon mezelf bij hem te blijven. En toen veranderde er een hoop. Allereerst kon ik me ook meer openstellen naar hem en hij daardoor ook naar mij. Tot ik vorige week een geweldige vakantie aanbieding voorbij zag komen…. 8 dagen Sicilië, in een appartement aan de kust, inclusief vlucht, voor maar 350 euro! Hopeloze romanticus dat ik ben begon mijn fantasie meteen op hol te slaan. Ik zag het al helemaal voor me, ik en Wald aan die mooie kust, lopend door de dromerige dorpjes en smalle straatjes.
Vanwege mijn eerdere besluit mezelf te willen blijven besloot ik dus ook de stoute schoenen aan te trekken en dit aan Wald voor te stellen, er vanuit gaande dat hij liever met de groep zou willen gaan dan alleen wij twee.
Tot mijn stomme verbazing (en later ook tot mijn euforische stemming die dagen heeft geduurd) wilde hij NIET met de groep! Maar JUIST met zijn twee! Ik wist niet wat ik hoorde. Dus nu is het alleen wachten of we vrij kunnen krijgen van werk en dan boeken die handel!

En na een aantal keer geprobeerd te hebben was Wald nu zo ver om ook mijn ouders eens te ontmoeten, nou… als dat geen stap is…

Wederom dus een belangrijke les geleerd het afgelopen half jaar, zeker betreft relaties. Ik ben gewend dat het allemaal gelijk heel snel gaan, bij Wald was dit meteen al anders. Doordat we onszelf niet helemaal openstelde naar elkaar zijn we langzaam dichter naar elkaar toe aan het groeien. Ik dacht eerst dat dit een slecht teken was en daarom maakte het me onzeker. Maar ik weet nu veel beter wat ik aan hem heb, hoe hij in elkaar zit, in hoeverre dit bij me past…..het heeft tijd gekregen om vertrouwen te creëren en een stabiele basis te vormen. En ook al is hij geen hopeloze romaticus, past dit toch goed bij elkaar en helpen we elkaar groeien. Hij helpt mij hierdoor om niet meteen te hard van stapel te lopen, en ik help hem zichzelf meer open te gaan stellen juist door die impulsiviteit…. Geduld is hier de grootste les voor mij geweest, geduld en vertrouwen durven geven.

Aan Wald

“Aan Wald,

Laat me in je armen slapen,
Even van de wereld weg,
Om mijn gedachten bij elkaar te rapen
Over wat je hebt gezegd

Soms trek je me aan
En soms duw je me weer weg
Waardoor ik muren bouw
En niet goed weet wat ik zeg

En wat te denken van jouw tederheid,
Lieve woordjes, aanraking op zijn tijd
Ze maken dat ik me op en top vrouw voel 
Er mag zijn… er toe doe

Laat me weten wat je voelt
En waar ik sta
Zeg het me en ik laat de muren gaan
Maar zorg dan wel dat ik je versta

Dan wellicht begrijp je wel,
Dat, wanneer in een toekomst zeer nabij 
Er plaats voor mij kan wezen
Dan maak ik mij voor jou vrij…

Witten by me: Everything Miss

Love poem

The very first time
That you came close
I felt the heat of your body
All the way trough my clothes

When I look into your eyes
While they seem to pour into me
My body starts to shout
some everlasting plea

Some part of me
Struggled to keep you at bay
But now it seems that you are stronger
‘Cause you’re already half way

I want to let you in
But when I speak
I cant seem to find the words
And my confidence grows weak

Couple of days ago
You sat right next to me
You started to open up, to let me in
And it was a beautiful thing to see

I wish to see more of it some day
I wish to see more of YOU
I wish this doesn’t scare you off, or shuts you down
I wish you’d like to see more of ME too…

Witten by me: EverythingMiss

Besties

Je hebt van die dagen dat je je ineens bewust bent van de mooie mensen om je heen.
Vandaag is zo’n dag… Misschien komt het omdat ik bijna twee weken ziek ben geweest en nu onwijs blij ben eindelijk weer frisse lucht te ruiken (misschien ben ik daar wel high van), maar alsnog voel ik me vandaag intens gelukkig met de mensen die ik om me heen heb.

Dit keer heb ik het met name naar mijn bestie (BFF) Jenny. Zoals ik al eerder had verteld is onze vriendschap een typisch voorbeeld van een vriendschap die groeit en alleen maar sterker word. We weten allebei dat er soms hobbels op die weg naar vriendschap lagen maar nu is die weg al een tijd lang glad en sterk.
Haar oma is op vakantie naar verweggistan voor maar liefst 2 maanden, en wij mogen gebruik maken van haar huisje. Ideaal natuurlijk! GIRLSNIGHT!!!! WOOP WOOP!
Afgelopen zaterdag waren we daar, valentijnsdag… allebei single, de een met een afstandelijke flirt en de ander met een liefde op Curacao, natuurlijk zoek je dan gezelschap bij elkaar! We hadden een super toffe avond gepland, waarover ik niet te veel ga uitweiden, we weten beiden wel hoe dat zit ;), maar door de oh-zo-fijne-maar-niet-heus antibiotica zat dit er niet in.

We hebben onwijs lopen lachen en heerlijk gekletst, en dat is waar ik vandaag vooral aan moet terug denken. Dit is dus een beetje een ode aan jou Jenny, omdat je zo’n goede vriendin voor me bent altijd. Als ik ineens naar de huisarts moet dan sta jij binnen 5 minuten voor mijn deur om met me mee te gaan, als mijn gedachten weer eens moeilijk aan het doen zijn zet je mijn beide voeten weer even op de aarde en als je iets leuks gaat doen denk je vaak als eerste aan mij. Wij kunnen samen lachen, huilen, ziek zijn, kletsen maar ook helemaal niets zeggen en er op ons slechts uit zien en dat is dan ook prima. Ik ben blij dat ik zo’n vriendin als Jenny in mijn leven heb, en ik kijk er naar uit samen een grote reis te gaan maken 🙂

Kerstgedichtje

Normaal ben ik redelijk solitair,
Helemaal tijdens de jacht
Dan jaag ik alleen,
Met name in de nacht…

Maar op één nacht
Liep het anders dan verwacht
Die nacht heeft mijn instinct
Me bij jou gebracht

Wil je even laten weten,
Dat ik je erg graag mag
En wens je een fijne kerst toe
Met een kus en een glimlach 😉

Xx Fox xX

Blessed?

Dit weekend ben ik wederom tot de conclusie gekomen dat ik een beschermengeltje op mijn schouder heb, misschien zelfs wel 2!

Ik vertelde laatst dat ik mijn nieuwe Samsung Note4 (!!!) was verloren.. Vermoedelijk gestolen of door mijn eigen domme schuld laten liggen in de bus. (Denk je een keer anders te zijn door NIET de hele tijd op je telefoonscherm te turen en gewoon ouderwets een boek te lezen, nou.. je ziet wat er van komt!!)

Zo ben ik al vaker dingen kwijt geraakt… Ik ben geloof ik 3 keer mijn ID-kaart kwijtgeraakt.
Één keer zat hij in mijn portemonnee die ik even op mijn bagagedrager had gelegd terwijl ik aan het pinnen was, vervolgens ben ik gaan fietsen, en uiteraard toen ik op mijn bestemming aankwam was ik mijn portemonnee kwijt. Ik ben toen direct terug gefietst maar kon hem niet vinden langs te weg.
De volgende dag word ik gebeld door mijn vader, dat iemand mijn portemonnee heeft gevonden met alles er nog in.
Een mevrouw had hem gevonden, mijn achternaam gegoogled, bij mijn oom terecht gekomen die mijn vaders nummer had gegeven en zo bij mij..

Ook ben ik hem een keer kwijtgeraakt zonder het door te hebben, kreeg ik ineens ene brief van de politie dat ik mijn ID kon ophalen…
Mijn verloren sleutels worden altijd teruggebracht naar de politie, zelfs wanneer ik mijn sleutels in mijn scooter laat zitten heb ik de
mazzel dat een politieman langs mijn scooter loopt, dit ziet en vervolgens mijn scooter naar het bureau rijdt zodat hij niet gestolen kan worden…
Snap je wat ik bedoel?

Ik was dus niet heel erg van slag toen ik erachter kwam mijn telefoon kwijt te zijn, maar om eerlijk te zijn dacht ik dat hij wel weer terecht kwam.
En inderdaad!  Drie dagen nadat ik hem verloren was krijg ik een brief binnen van Connexxion, dat ze mijn telefoon hebben gevonden! :D
Ongelooflijk…

Mijn eerste week

Eindelijk, mijn blog!

God ik heb hier maanden over nagedacht voordat ik eindelijk het besluit nam om het toch te doen. Ik bedoel, wie zou mijn blog nou lezen? Alsof mijn leven zo boeiend is…
Nu heb ik besloten dat het me niet interesseert of jullie het boeiend vinden :P .
Misschien vind je het boeiend om te horen dat in de laatste week:

1: Mijn beste vriendinnetje thuis is gekomen na een half jaar in het buitenland (en ik ontzettend gehuild heb toen ze aankwam, echt héél opvallend). God wat was ik blij om haar te zien, je moet weten dat deze vriendin (we noemen haar even Jenny) heel veel voor me betekend. We kennen elkaar al 9 jaar en hebben behoorlijk wat meegemaakt samen… misschien vertel ik jullie dat later nog wel een keertje…dat is toch een beetje… tsja.. je snapt het wel. Afijn waar het om gaat is dat ze belangrijk is en ik haar miste. En nu is ze terug gelukkig, ze heeft alleen haar hart gebroken omdat ze verliefd is geworden daar. Echt rot om haar zo te zien. De eerste nacht bleef ze meteen bij me slapen en zelfs in haar slaap had ze het over dat hij ‘niet weg mocht gaan’ en dergelijke.

2: Mijn auto van nog geen eens een jaar total-loss is verklaard, wat echt niet mijn schuld was! Ik bedoel, hoe kon ik weten dat de koppakking stuk was, de koelvloeistof daardoor lekte en mijn motor dus te heet werd? Ik bedoel maar.. ik nam gewoon de afrit Aalsmeer toen ik ineens iets verdachts hoorde rommelen in mijn motorkap. Wist ik veel… 2 seconden later schiet mijn temperatuurmeter omhoog en knippert mijn lampje boos dat ik mijn motor moet checken… Alsof ik dat zelf niet kon bedenken.. Stom lampje.. Afijn, volgens de garage was het de koppakking en mijn radiator en zou het zo’n 500-800 euro gaan kosten. Mijn oude Suzuki Alto is al 15 jaar oud en is dit niet meer waard. Dus met tranen tot aan de achterdeur heb ik een afscheidsgedicht geschreven (nee die laat ik niet lezen, veel te gênant)

3: Mijn auto misschien toch niet total-loss is, als een vriend van me het inderdaad voor zo veel goedkoper kan fiksen (tevens de broer van mijn beste vriendin). Ineens belde hij me op en zei hij dat hij wel wat kon regelen. Hij zou wat telefoontjes plegen en bij me terugkomen.. Dat wacht ik nu dus nog steeds af. Maarja ook niet zo gek dat het even zal duren, zijn zusje is na een half jaar thuis.

4: Ik op wonderbaarlijke wijze mijn telefoon ben verloren in de bus… Of bij het uitstappen.. Geen idee wat er gebeurd is. Het ene moment had ik hem in mijn had en zat ik al in de bus, en toen ik thuis kwam en weer naar werk moest had ik hem niet meer. Heb dus gelijk een fomulier ingevuld op connexxion.nl, mijn simkaart geblokkeerd en online aangifte gedaan maarja, mij kennende kan hij net zo goed ergens in huis zijn zonder dat ik hem kan vinden.

5: Een schaatsdate heb met mijn….tsja geen idee wat hij is… mijn fling? Sinds een tijdje ben ik aan het daten met een jongen van werk. Heel leuk allemaal, gezellig, ongedwongen, goede seks… gedeelde interesses enzo je kent het wel. Maar nu begint het moment toch daar te komen dat ik wil weten waar dit gedate heen gaat en dat ik dit onder de aandacht zal moeten brengen… wat ik heel eng vind om te doen. Ik bedoel, wat nou als ik hem daarmee af schrik? Jaja, ik weet dat ik mezelf moet zijn enzo maar zeg nou zelf… dat heeft iedereen toch wel? In ieder geval heb ik besloten mezelf te willen zijn en hem te verassen. Dat ga ik dus morgen doen, hij weet niet wat we gaan doen, alleen dat hij op tijd klaar moet staan :D .

Al met al best een week vol gebeurtenissen zo… Aan jou of je het boeiend vind of niet :P